Gek van sprookjes

mensen

Ik heb ze talloze keren gelezen, herlezen en nog niet zolang geleden voorgelezen. Spannend, soms gruwelijk (blijkbaar) maar is dat niet zoals het echte leven? Sneeuwwitje, Roodkapje, Pinoccio maar mijn favorieten blijven Assepoester en de Kikkerprins. Steeds gaat het over het slechte en het goede.

Wat me gelukkig maakt? Dat het goede altijd wint en dat de slechteriken uiteindelijk het onderspit delven. Waar ik ook blij om ben, dat de situaties door de slechteriken ZO verkeerd worden ingeschat! Dat Assepoester een prinses wordt en dat de stiefzussen van hun figuurlijke toren vallen, dit hadden ze zelf niet in de verste verte zien aankomen. Dat de kikker kon veranderen in een best aantrekkelijke prins had de afstandelijke prinses zeker niet verwacht.

En toch leren we “ zo moeilijk” onze les.

Velen blijven hardnekkig geloven dat Assepoester, Assepoester blijft. Velen zien de prins niet in de kikker tegen beter weten in. Nochtans hoeveel mooier wordt ieder verhaal als we geloven in de kracht van ieders potentieel en eigenheid.

Zijn dat niet de waarden die we via sprookjes doorgeven aan onze kinderen en kleinkinderen?

De wereld rondom ons zit vol met Assepoesters en Kikkerprinsen.

Waarom aanvaarden we zo moeilijk dat “ anders zijn” best OK is. Dat die anderen dikwijls de kwaliteiten hebben die wij zoeken.

In iedere sector hebben we “ze” nodig. In de zorgsector, horeca, industrie en ook in de schoonmaaksector.

Wat zouden al die koningen, koninginnen en prinsessen zijn zonder onze Assepoesters die alles doen schitteren. Waarom geloven we niet dat we de “ groene kikkers” moeten omarmen en kussen om er zelf beter van te worden? Hebben we dan niets onthouden, uit die sprookjes?

Willen we tegen beter weten in blijven uitsluiten en vooroordelen in stand houden?

Ik geloof het nooit.

Wij maken in ieder geval van iedere “Assepoester” een prinses en wij gaan steeds op zoek naar de “prins” in iedere “groene kikker” omdat we selecteren op wat onze medewerkers kunnen, ongeacht uiterlijk en afkomst.

En dat is de enige manier op een goede afloop, ook in ons verhaal maar eigenlijk in het verhaal van ons allen.

Wijnandt Pascale